Müjde Işıl – ‘90’ların yaratıcı ve şimdinin çağdaş klasik olmuş üretimleri ortasında “The Lion King/Aslan Kral”ı da sayabiliriz. Temelde bir Hamlet uyarlaması olan animasyon, trajik öyküsünü hem çocukların hem de büyüklerin kalplerine dokunacak biçimde revize etmeyi başardı. 1994 tarihli animasyonun 2019’da yeni teknolojiyle tekrar çevrimi yapıldı ve tüm vakitlerin en çok gişe yapan 10. sineması oldu.
“Mufasa: The Lion King/Mufasa: Aslan Kral” kıssanın en başına dönüyor. Simba’nın babası Mufasa ile iktidar için kardeşini öldüren Scar’ın geçmişine gidiyoruz. “Joker” ve “Wicked”da olduğu üzere “Mufasa: Aslan Kral” da berbatın neden makus olduğunu anlatıyor. Kral soyundan gelen Taka’nın (Scar); Mufasa’nın hayatını birçok kere kurtaran, küçükken hilelerden hiç hoşlanmayan, kardeşlik kavramına inanan bir aslan iken nasıl bir kardeş katiline dönüştüğünü anlatıyor sinema. Lakin Jeff Nathanson’ın senaryosu yalnızca bununla hudutlu değil.
Kötülüğün temeli
“Mufasa: Aslan Kral”ın direktör koltuğunda Barry Jenkins’in ismini görmek farklı gelmişti. Sineması izledikten sonra, bunun yanlışsız bir karar olduğunu anlıyoruz. Oscar’lı “Moonlight”ta ötekinin, dışlanmışın öyküsünü anlatan Jenkins, “Mufasa: Aslan Kral”da da bu türlü bir bakış açısı yakalamış muhakkak ki. Mufasa, sığındığı ailenin yanında bir öteki, bir nevi mentoru olan Rafiki de maymun kabilesi tarafından dışlanmış. Bir de diktatörlük sıkıntısı var ki aslanlar, tek hükümran aslan çeşidi olmak isteyen beyaz aslan kabilesi tarafından yok edilmek isteniyor. Gerçek başkanın, toplulukları bölerek ve birbirine düşman ederek değil, onları birleştirerek, kötülüklere karşı birlikte savaşarak mümkün olabileceği iletisi ise vakitten ve masaldan muaf bir tespit olarak yeni sinemanın güçlü telaffuzları ortasında öne çıkıyor.
Aileyi, aile olmayı kutsayan “Mufasa: Aslan Kral” klasik bir Disney üretimi olsa da selefinin kıssasını hem zenginleştiriyor hem de onun izini takip etmek ya da yalnızca teknolojinin imkânlarıyla görselliğe yüklenmek yerine risk alıp daha özgür bir lisan kuruyor; yani ötekinin tarafından bakıyor, berbatlığın temeline iniyor. Berbatlığın temelinde ise “Joker” ya da “Wicked” üzere ortamın, öteki berbatların tesirini değil, ferdi hırsı ve kıskançlığı görüyor. Taka’nın, Mufasa’nın cüreti karşısında ezikliği ve Sarabi’nin Mufasa’ya âşık olması, içindeki berbatlığı uyandırıyor. Sinema, orijinalindeki Hamlet uyarlaması kadar baskın olmasa da Cyrano de Bergerac’tan ilham alıyor birazcık.
Seslendirme takımında Beyoncé (Simba’nın eşi Nala) ve Mads Mikkelsen’in (kötücül önder aslan Kiros) dikkat çektiği animasyonun, 1994 imali orjinal sinema ve 2019 tarihli tekrar çevrimde Mufasa’yı seslendiren, 9 Eylül 2024’te hayatını kaybeden James Earl Jones’a adandığını da ekleyelim.